رضا کاویانی
برلین: روز
یکشنبه ١٢
ژانویه ٢٠١٤ به دعوت
حزب چپ آلمان
هزاران
نفر به یاد و گرامیداشت
رزا لوکزامبورگ
و کارل لیبکنشت
دست به
تظاهرات خیابانی
زدند و در
محل "گورستان
سوسیالیستها
" بر مزار آنها
گرد آمدند
.
کشتار وحشیانه رهبران کمونیست آلمان که
در ٩٥ سال پیش
توسط " گروه سربازان آزاد - فاشیست
" صورت گرفت,
همچنان
موضوع روز
است و از
حافظه مردم
این کشور
پاک نخواهد
شد. آنها
رزا لوکزامبورگ
و کارل لیبکنشت را پس از
آزار و شکنجه بسیار از
پشت سر
مورد سوء قصد
قرار دادند
وبه قتل رساندند. یاد آوری
میشود که جهان در آستانه
بزرگداشت
یکصدمین
سال قربانیان
جنگ جهانی
اول است
و کارل لیبکنشت تنها نماینده
پارلمان آلمان بود
که در سال
١٩١٤ به
شرکت آلمان
در جنگ جهانی
اول رای
منفی داد
که بی شک این
استقلال نظر و
رای منفی او در
مقابل سرمایه
داری رو به
رشد آلمان
و زمامداران
طرفدار
جنگ, یکی از دلایل
سوء قصد و قتل او گردید.
ضمنا در همین
باره رزا لوکزامبورگ اعلام
کرد:" این اعمال و دخالت در
جنگ, یک تسلط و
اقتدار گرایی
دولتی است
که تماما منجر
به فاجعه
خواهد شد
و هم اکنون کشور آلمان
یک نمونه
مثال زدنی است
"
در تظاهرات روز یکشنبه
هزاران
نفر شرکت کرده
بودند و از نکات
قوت و برجسته
این همایش,
حضور فوق العاده
جوانان
بود. آنها با نشان دادن همبستگی
و درخواست
شرکت هر چه بیشتر
مردم در سیاست و
نشان دادن
حساسیت های بیشتردر
روند سیاست
گذاری های احزاب
در کشور و
اعتراض به
نظام سرمایه
داری و تسلط
بانکها به
سر نوشت و اراده مردم,برابری های
اجتماعی, کم
شدن امکانات و
رفاه عمومی و آموزشی و کنترل و دخالت
در حریم خصوصی
مردم از
طریق شنود
ها و ابزار
های اینترنتی
و الکترونیکی
شدند.
تظاهرات مردم
و بویژه جوانان که
همه ساله
در برلین صورت
میگیرد,بی
شک بزرگترین همایش و برآمد جنبش
چپ در اروپا است. این
حضور پر توان مردم, فقط برای یک
حضور و پاسداشت
و یاد آوری
از آنچه
که در سالهای
پیش صورت
گرفته نیست,
بلکه نشانگر نیرو و همبستگی
جنبش چپ نیز میباشد.
باید با
صدای بلند
به جهان
نشان داد
و یاد آوری
کرد و از مردم خواست
که به سیاست
و دخالت
در سیاست
و سیاستگذاری حساسیت
بیشتر
نشان بدهند
و خود را
سهیم بدانند.
چپ باید خود را
بیازماید
و خود را
نشان بدهد
و در عرصه سیاست و
جامعه, آرزو
ها, برنامه
و نوع مبارزه
و ارزشهای
خود را
عرضه نماید.
چپ باید عرصه های
نزدیکی و
اتحاد های
خود را
نشان بدهد
و اعلام نماید که
معنای مبارزه
مشترک, الزامی
برای
انطباق دیدگاهها نیست
,بلکه تلاش در
پیدا کردن راه
حل ها و سیال
کردن سیاست
ها و تصمیم
گیری ها است.
چپ با هم و
در کنار هم
رشد میکند و
بر سیاست تاثیر میگذارد .بی
شک با
حضور هر چه بیشتر
و ارائه ارزشهای خود, به
تقویت خود
و اطمینان
و اعتماد و
جلب مخاطبان خود نیز
کمک میکند.
جنگ ها و
بحران های
بزرگ اجتمایی
و اقتصادی, نا
برابریها
و ..دلمشغولی
همیشه چپ
ها بوده اند.
و هر مراسم و
بزرگداشت
و فراخوانی
که حتی
مقدار کمی بار
و احساس آزادی برای
ما همراه داشته باشد
ارزشمنداست
و شرکت و حضور
ما در آن احساس
مطلوبی به ما دست میدهد و به جا
میگذارد.
شرکت ما یک یاد
آوری, یک اعلام
حضور, یک تعلق
و یک احساس
است, اما
آنچه مهم است
و باید
گفت و تکرار
هم کرد این
است که این یاد
آوری ها برای ایده
هایی است
که همیشه
مورد گفتگو های ما
بوده و خواهد
بود و نباید
از صحنه
زندگی ما دور
یا فراموش
شوند. ما باید در این بزرگداشتها
شرکت نماییم,آنطور که مادر و پدرهای ما
شرکت کردند,آنطور که
ما شرکت کردیم
و آنطور
که فرزندان
ما ادامه خواهند داد. چپ باید
به
مبارزه خود
برای جهانی
دیگر و بهتر ادامه
دهد.بویژه
که این
خیل عظیم کشته
شدگان و
زنده یادان
ما, همیشه به ما و
رابطه سکوت و
جنایات اخطار
میدهند ...